Saints Row staat al enkele edities bekend als de doldwaze, gekke en humoristische tegenhanger van de openwereld games zoals GTA.

Sinds deel 3 wist deze parodie ons te bekoren waar de eerste 2 delen echter ons deden denken alsof ze wilden concurreren met de GTA Franchise.

Deel 3 was een instant Hit , en pak DLC’s waren natuurlijk ook een feit.

Op 1 April was de grap over een grote Alien DLC , die uiteindelijk dan toch geen grap was.

Maar toen bekend was dat deze DLC zou uitgebouwd worden tot een full game wisten de fans direct naar wat ze konden uitkijken…en dat was niet het einde van THQ.

THQ gone en Saints Row gone dachten velen voor een poos, maar Koch Media was de reddende engel die onder tal van licenties ook Saints Row wisten te redden.

Saints Row 4 werd snel een feit , en al direct werden tal van Parodies aangekaart.

Verhaal:

Al van begin van Saints Row IV begeef je jou direct in de actie en stort je jou in een missie om de wereld te redden en word je trouw verkozen als president van de U Naait The States.

5 jaar gaan voorbij terwijl je volop je politieke taken vervult en de volk vrolijk stemt, als plots een Alien invasie de aarde binnenvalt.

Je volledige Possè word ontvoerd, jezelf onbegrepen maar gelukkig word je gered uit een Matrix-achtige wereld door 1 van je bendeleden.

En nu is het aan jou om jou bendeleden te redden en beschermen.

Gameplay :

Saints Row is altijd al stevig uitgebreid geweest in beide gameplay en zijn spelwereld.

Ook deze keer is het niet anders, telkens je een Crew member red kan je een Loyalty Missie uitvoeren.

terug worden hier ook de nodige beloningen gegeven telkens je een deel van je Crew red en een Loyalty misie weet te klaren samen met deze personage, krijg jou Gangmember ook super krachten. en leer je de Gang van Saints Row wat beter kennen.

Teveel verwijzingen?

Volition heeft duidelijk Saints Row weer in de lijn van het onwerkelijke weten te leggen,

verwijzing naar The Sims : waar je in het echte Steelport kan Romancen, gewoon Saints-taal voor “Hey Baby,you wanna [Censuur]?”

Met een druk een toets krijg je de nodige dialogen tevoorschijn die allemaal om de sex schijnen te draaien.

Ander Game verwijzingen komen ook aan bod in de genre van RPG’s..

Deze stijl van humor slaat vaak wel aan als deze goed ingeschat is,

Maar soms kan deze ook wel teveel van het goede zijn zoals bij Keith David die de stem van Julius verzorgt.

Deze personage was zeer belangrijk in Saints Row 1 & Saints Row 2.

Maar wanneer we telkens moeten horen: ” You do know who this is, right ?” , dan krijgen we wel sterk het gevoel alsof de nieuwe fans om de haverklap worden opgedrongen om ook de eerste delen te kennen.

De lijn werd ook doorgetrokken naar missies waar verwijzingen zat naar eerdere missies en games…men zou denken dat dit een nostalgische episode werd waarin als laatste deel een samenvatting word opgesomd van de beste momenten.

Superkrachten zijn dan wel een leuke aanvulling in Saints Row om verder te gaan in de gekke lijn van topamusement en gekte.

Hierdoor verkrijg je een ware zandbak om Marvel’achtige toestanden te krijgen.

Hoe meer Clusters je in de wereld weet te verzamelen, hoe meer krachten je kan vrijspelen.

Denk nu niet dat krachten je omvormen tot een Men of woman of steel, want je blijft kwetsbaar tegenover aanvallen, al worden deze minder doeltreffend op je.

Hier voelen we weer een link of beter gezegd knipoog naar games zoals Prototype of Crysis.

Grafisch:

Grafisch blijft Saints Row natuurlijk aan zijn getrouwe grafics trouw, met een hoog detail in verwerking van de wereld en personages.

Verwacht geen Arkham niveau aan grafisch maar reken toch wel op tal van plezier in de wereld.

Soundtrack:

Boordevol zit de soundtrack best wel, van Aerosmith – Don’t wanna miss a thing en zelfs What is love die je in de eerste levels krijgt.

Lekker om te cruisen of gewoon een overmelige drama gevoel te geven.

Thin Lizzy’s met The Boys Are Back In Town wordt op het juiste moment ingezet en draagt bij aan de ervaring van dat moment.

Hier besef je dat de volledige team terug paraat is.

Conclusie:

Klein beetje gemengde gevoelens bij Saints Row IV.

In begin was de humor aanwezig, konden we ons goed vermaken, per momenten viel deze even wat in de vermindering om terug tempo op te pikken.

Al bij al blijft Saints Row een topper die graag verwijzingen legt en parodies op andere games en zijn eigen gekke identiteit blijft behouden.

Soms worden de verwijzingen ietwat te zwaar ingewreven waardoor we een “We get it already!” gevoel mochten ervaren.

Fans van de eerste 2 zullen niet zo snel zich herkennen en terug vinden in Saints Row 4 , fans vanaf de 3^de Saints Row zullen zich kostelijk vermaken.

The Saints krijgen van ons toch een aardige score omdat ze het waard zijn, en je gewoon the Saints voor jezelf moet ervaren om toch de smaak te krijgen van pure awsomeness!

7,5/10